W Londynie pożegnano sprowadzane do Polski prochy gen. Kopańskiego i ppłk. Eichlera

W londyńskim kościele pw. św. Andrzeja Boboli odbyła się w niedzielę uroczystość pożegnania prochów dwóch wybitnych polskich oficerów z czasów II Rzeczypospolitej - legendarnego obrońcy Tobruku generała Stanisława Kopańskiego i członka 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich podpułkownika Stefana Eichlera.

Doczesne szczątki ich obu oraz ich małżonek, Janiny Kopańskiej i Felicji Eichler, zostaną przewiezione do Polski. W środę w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie odbędzie się msza żałobna w ich intencji, po czym trumny z prochami zostaną złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Uroczystość będzie miała charakter państwowy.
"Powrót bohaterów do kraju ma kilka wymiarów. Po pierwsze, dzisiejsza wolna, niepodległa i demokratyczna Polska upomina się o osoby, które za Polskę walczyły, za Polskę cierpiały, dla Polski pracowały. Władze PRL pozbawiły ich za to polskiego obywatelstwa, a wolna i niepodległa Polska sprawia, że wracają oni do kraju z pełną oprawą należną bohaterom" - powiedział PAP minister Jan Dziedziczak, Pełnomocnik Rządu ds. Polonii i Polaków za Granicą, który uczestniczył w uroczystości w Londynie.
Stanisław Kopański urodził się w Petersburgu w Rosji w 1895 r. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów, a w kwietniu 1919 r. w szturmie na Wilno, gdzie stracił oko, stąd jego przydomek "Jednooki". W 1923 r. uzyskał dyplom inżyniera dróg i mostów, a od 1927 r. studiował w École Supérieure de Guerre w Paryżu. Był, jak większość dyplomowanych przedwojennych oficerów, bardzo zdolny, wykształcony i obyty w wielu dziedzinach.
Po wkroczeniu do Polski wojsk sowieckich 17 września 1939 r. ewakuował się do Rumunii, a następnie dotarł do Francji. Tam na początku kwietnia 1940 r. został dowódcą Brygady Strzelców Karpackich w Syrii, a jesienią tego samego roku otrzymał nominację na generała brygady. W 1941 r. dowodził obroną Tobruku. Po wojnie gen. Kopański osiedlił się w Anglii. Przez kolejne lata udzielał się w środowiskach kombatanckich, szczególnie w Związku Tobrukczyków i Związku Karpatczyków. Zmarł w Londynie w 1976 r. i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Northwood.
Stefan Eichler urodził się w 1892 r. w Sosnowcu. Od wczesnej młodości angażował się w walkę o niepodległość Polski. W 1912 r. ukończył Szkołę Handlową w Radomiu i wyjechał na studia do Belgii, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego, a w 1914 r. został dowódcą plutonu strzeleckiego w Glons. Od 1916 r. służył w 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich, zaś w listopadzie 1918 r. wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego.
Kiedy w czerwcu 1940 r. ZSRR zajął państwa nadbałtyckie, trafił do obozu w Kozielsku i Griazowcu. Na mocy układu Sikorski–Majski został zwolniony i wstąpił w szeregi PSZ w ZSRS. Był szefem sztabu 5., następnie 10. Dywizji Piechoty. Po ewakuacji do Iranu był od 1942 r. szefem Bazy Ewakuacyjnej w Teheranie. Po zakończeniu działań wojennych udzielał się politycznie wśród polskiej emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1980 r. i został pochowany na cmentarzu Morden w Londynie.